((غره مشو ز جاه مجازی به اعتبار))

از روزی که شروع کردم به مسافر کشی، بلا استثنا هر کسی پول نداشته رو سوار کرده و به مقصد رسونده ام اوایل روزی یه نفر میشد الان به دلایل اقتصادی شده روزی سه الی چهار نفر، چند شب پیش یه پیرمرد خوش مشرب تو یه مسیر طولانی مسافرم بود و شانسی دو نفر که پول نداشتند رو به مقصدشون رسوندم پیرمرد گفت تازه مسافر کش شدی گفتم تقریبا از اردیبهشت ماه گفت خیلی مراقب باش کسی که تومن به تومن از دست مردم پول میگیره خیلی زود تو مسایل اقتصادی بی رحم میشه تو که هفت ماهی هست تو این شغلی خیلی کارت درسته که بی رحم نشدی... 

بدون تعارف از تعریفش خیلی کیف کردم هرچند بوده مواردی که باعث بی اعتمادی بشه مثلا مسافری که دو هزار تومن کرایه نداشت اما گوشی اش که زنگ خورد اپل در آورد، یا مثلا کسی که هزار تومن نداشت اما وقتی گوشی اش زنگ خورد یه لیست بلند و بالا دریافت کرد که حدودا دویست تومنی میشد گفت الان میگیرم میام... این اتفاقات آدم رو مکدر میکنه اما تغییری بوجود نیاورده تو تصمیمم جهت رسوندن افرادی که میگن پول نداریم.

حرف اون پیرمرد منو به خودم غره کرده بود، همون شب ساعت یک نیمه شب بود از آزادی به سمت خونه میرفتم یکی دست بلند کرد گفت قلعه حسنخان خواست سوار شه گفت پول ندارم و شروع کرد به قصه گفتن که کارتم گم شده و... یه لحظه حس کردم داره دروغ میگه گفتم سوار نشو، حرکت کردم کمی که دور شدم گفتم نکنه راست میگفت دم فرودگاه پشیمون شدم دور زدم برگشتم دیدم نیست عین چی پشیمون شدم و به خودم کلی بد و بیراه گفتم تا فرداش اخلاقم سگی سگی بود...

حکومت مناعت طبع رو بدجور از مردم گرفته اما مهربونی و انسانیت رو نمیتونه...